صعود به قله ی الوند به مناسبت سالگرد همنورد عزیزمان مرحوم سید جواد سالم
پیام خانواده همنورد عزیز مرحوم سید جواد سالم :
دنیای با او بودن به ما نیاموخت که بی او چه کنیم اما وفایش به ما آموخت که محبت های بی منت و بی صدای اورا که جاودانه در جان زندگی مان سبز است، فراموش نکنیم.
این بار هم با رفتنش باری دیگر دوستان را به دورهم جمع کرد.
و شما به وسعت قلبهایتان آمدید و در بلندای الوند یکبار دیگر یاد او را زنده کردید.
محبت و صفایتان را ارج می نهیم و نیکوترین دعاهای خود را نثارتان می کنیم و آرزومندیم زنجیر عشق و محبت یاران، هرگز از هم نگسلد.
سیدجواد سالم متولد شهریور ماه 1331 در شهر همدان می باشد. وی پس از اخذ مدرک دیپلم و پایان خدمت سربازی در سال 1355 درکارخانه کیوان همدان مشغول به کار شد. پس از دوسال به استخدام دانشگاه بوعلی سینا درآمد. در سال 1359 با شروع جنگ تحمیلی به مدت 6 ماه در جبهه حق علیه باطل درمنطقه کرخه نور حضور داشت و پس از بازگشت از جبهه در پست رئیس دبیرخانه دانشگاه مشغول به خدمت گردید.
در سال 1375 مدرک کارشناسی خودرا در رشته پژوهشگری علوم اجتماعی از دانشگاه بوعلی سینا اخذ نمود. چهار سال آخر خدمت خود را در دانشکده هنر ومعماری در پست مدیر امورعمومی دانشکده سپری کرد.
وی در زمینه های مختلفی در سطح دانشگاه به صورت فعال حضور داشت. از جمله فعالیت های ورزشی می‌توان به عضویت در تیم فوتبال و کوهنوردی دانشگاه اشاره کرد.
او در طول مدت عضویت خود در تیم کوهنوردی توانست به بسیاری از قلل مرتفع ایران از قبیل قله خشه‌چال (1376)، قله توچال(1378)، قله دنا و قله زردکوه(1378)، قله بینالود(1379)، قله کلون بستک(1380)، قله سبلان(1381)، قله چهل چشمه(1381)، قله سماموس(1380)، قله شاهوار(1383)، قله دالاهو(1384)و ...صعود کند.
درزمینه فعالیت های اجتماعی نیز می‌توان مدیریت صندوق قرض الحسنه دانشگاه را نام برد.
وی پس از سی سال خدمت صادقانه در تاریخ 28/12/84 به افتخار بازنشستگی نائل شد و در طی مراسمی که توسط دانشجویان، اساتید و کارکنان دانشکده هنر و معماری دانشگاه برگزار گردید، تقدیر ویژه از وی بعمل آمد.
پس از بازنشستگی مدتی با دانشگاه صنعتی همدان و همچنین مؤسسه حمایتهای مردمی دانشگاه (محمد)، همکاری داشت.
وی در تاریخ 12/10/86 پس از یک ماه مبارزه با بیماری صعب العلاج دیده از جهان فرو بست.
شادی روحش صلوات
الهم صل علی محمد و آل محمد
دنیای با او بودن به ما نیاموخت که بی او چه کنیم اما وفایش به ما آموخت که محبت های بی منت و بی صدای اورا که جاودانه در جان زندگی مان سبز است، فراموش نکنیم.
این بار هم با رفتنش باری دیگر دوستان را به دورهم جمع کرد.
و شما به وسعت قلبهایتان آمدید و در بلندای الوند یکبار دیگر یاد او را زنده کردید.
محبت و صفایتان را ارج می نهیم و نیکوترین دعاهای خود را نثارتان می کنیم و آرزومندیم زنجیر عشق و محبت یاران، هرگز از هم نگسلد.